Co jest lepsze stewia czy ksylitol?

Każdy, kto nie może oprzeć się dodawaniu słodyczy potrawom, deserom czy napojom, może na szczęście skorzystać dziś z całej gamy substancji słodzących, które nie ingerują w metabolizm w takim stopniu, jak cukier. Dobrym na to przykładem są substancje słodzące o nieco odmiennych właściwościach (np. stewia i ksylitol), jednak w podobnym stopniu ułatwiające komponowanie diety.

1. Alternatywne substancje słodzące w diecie
2. Właściwości stewii
3. Właściwości ksylitolu

Alternatywne substancje słodzące w diecie

Substancje słodzące inne niż cukier, mogą być zarówno mniej, jak i bardziej kaloryczne od sacharozy, a także charakteryzować się mniej lub bardziej intensywną od cukru stołowego słodyczą. Mogą być izolowane ze źródeł roślinnych oraz syntetyzowane w warunkach laboratoryjnych.

Niezależnie od tego, który produkt zastąpi cukier w diecie, dzięki zastosowaniu zamienników można liczyć na obniżenie kaloryczności diety, a także złagodzić wpływ zbyt wysokiej podaży węglowodanów prostych na organizm. Przypatrując się właściwościom stewii i ksylitolu trudno jest jednoznacznie stwierdzić, który z tych substytutów cukru jest lepszy, jednak w większości przypadków nie zaszkodzi sięgać po zarówno jeden, jak i drugi. 

Właściwości stewii

Stewia należy do substancji słodzących pochodzenia roślinnego. Pozyskuje się ją z liści rośliny znanej jako stevia rebaudiana, która od wieków porasta tereny Ameryki Południowej. Jej głównymi związkami chemicznymi, kształtującymi słodki smak, są stewiozydy, które nie dostarczają do organizmu kalorii i mogą być nawet 300-krotnie słodsze od sacharozy. Poza tym, że stewia nie podnosi kaloryczności diety, wykazano, że sprzyja obniżaniu poziomu glukozy we krwi. Dodaje się ją dzięki temu do napojów, lodów, dżemów czy ciast. Co więcej, w odróżnieniu od cukru może hamować i zabijać niektóre bakterie, przez co wykorzystywana może być do produkcji np. past do zębów.

Roślina, z której pozyskuje się stewiozydy, ma niskie wymagania wodne i glebowe, dzięki czemu jej produkcja jest bardziej korzystna dla środowiska, niż produkcja cukru z buraków czy trzciny cukrowej. Jest dobrze tolerowana przez osoby zdrowe (zarówno dorosłe, jak i dzieci) nawet w dużych dawkach (12 mg / kg m.c. / dzień). Główną wadą stewii jako substancji słodzącej wydaje się być cena w przeliczeniu na 100 g, co ma oczywiście związek z kosztami pozyskiwania stewiozydów.

Właściwości ksylitolu

Ksylitol należy do substancji słodzących, które bywają produkowane w warunkach laboratoryjnych, jednak obserwuje się je również w naturze. Powstaje on na skutek przetwarzania jednego z węglowodanów, a mianowicie ksylozy, związku po raz pierwszy wyizolowanego z brzozy. W odróżnieniu od stewii ksylitol nie jest bezkaloryczny, a niskokaloryczny.

Organizm może bowiem częściowo wykorzystywać ten związek do wytwarzania energii, jednak średnio jest to około 2,4 kcal, czyli niewiele w porównaniu do cukru stołowego (4 kcal). Poziom słodyczy ksylitolu określa się jako zbliżony do sacharozy. Wykorzystywany może być zarówno do napojów, jak i słodkich potraw czy deserów oraz gum do żucia i past do zębów. Jednym z ograniczeń w stosowaniu ksylitolu jest to, że nie każdy przewód pokarmowy dobrze znosi od samego początku duże dawki polioli, do których omawiany związek się zalicza. Jednak najczęściej dawki od 10 do 30 g rozdzielone na mniejsze porcje w ciągu dnia są dobrze tolerowane.