Witamina D3 + K2 - dlaczego warto je łączyć?

Zdrowe nawyki żywieniowe to nie tylko zbiór reguł i sugestii co i jak jeść, ale przede wszystkim świadomość tego, jak poszczególne elementy wpływają na nasze ciało. Witaminy są ważną częścią zbilansowanego jadłospisu i dbanie o ich prawidłowy poziom powinna mieć na uwadze każda osoba, której nie jest obojętne zdrowie.

Wśród witamin, możemy wyróżnić dwie główne grupy, jedną z nich są związki rozpuszczalne w wodzie (np. witaminy z grupy B, witamina C), a drugą grupę stanowią witaminy A, D, E i K, które potrzebują tłuszczu jako nośnika. Jak można zauważyć, zarówno witamina D, jak i K, występują w tej samej grupie, a ich działanie w pewnych procesach jest synergistyczne.

1. Witamina D - prohormon
2. Witamina K 
3. Funkcje fizjologiczne
4. Podsumowanie 

Witamina D - prohormon

Witamina D obecnie nazywana także prohormonem najczęściej dostępna jest w dwóch wersjach, jako ergokalcyferol (D2) i cholekalcyferol (D3). Pierwszą z nich znajdziemy głównie w roślinach, drugą wersję w produktach pochodzenia zwierzęcego.

Ponadto właśnie taka wersja witaminy D jest wytwarzana w naszej skórze, pod wpływem promieniowania słonecznego UVB. Obie formy tej witaminy są biologicznie nieaktywne, dopiero hydroksylacja w wątrobie lub nerkach powoduje powstanie aktywnych związków kalcytriol oraz kalcydiolu.

Witamina K 

Witamina K podobnie jak witamina D ma swoje źródła zarówno w produktach roślinnych (K1 - filochinon), jak i pochodzenia zwierzęcego i produktach fermentowanych (K2-menachinon). Dodatkowo podobnie do cholekalcyferolu jest wytwarzana naturalnie w organizmie człowieka poprzez bakterie beztlenowe w jelitach.

Funkcje fizjologiczne

Witamina K zasłynęła przede wszystkim ze swojego działania koagulacyjnego, z czego też pochodzi sama nazwa tej witaminy. Odgrywa bardzo ważną rolę w procesie krzepnięcia krwi, wykazuje silne działanie przeciwnowotworowe i przeciwzapalne.

Witamina D, nazywana witaminą słońca, wspiera układ immunologiczny, funkcje poznawcze, a jej najważniejszą rolą w organizmie jest wpływ na gospodarkę wapniowo-fosforanową. Właśnie w tym miejscu schodzą się drogi obu witamin.

Witamina D jest odpowiedzialna za poziom wapnia w organizmie człowieka, zwiększa wychwyt tego mikroelementu wraz z pożywieniem, pobudza uwalnianie go z kości w momencie niedoborowej diety i kontroluje poziom w osoczu. Najprościej mówiąc, witamina D kontroluje poziom tego pierwiastka we krwi, a nie kontroluje miejsca jego późniejszego odkładania.

Tu na pomoc przychodzi witamina K, która aktywuje osteokalcynę, czyli białko, które odpowiedzialne jest za odkładanie wapnia w kościach i zębach. Dodatkowo witamina ta aktywuje białko GLA, które chroni naczynia krwionośne, aorty, tętnice i narządy przed zwapnieniem, które jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia. 

Można więc powiedzieć, że witamina D dba o to, by poziom wapnia był odpowiednio wysoki, a witamina K dba, by został on zgromadzony w odpowiednim miejscu. 

Podsumowanie 

Działanie każdej z tych witamin z osobna, jak i ich współdziałanie jest niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Komponując swoją dietę warto pamiętać poza bilansowaniem podstawowych makroskładników o zapewnieniu odpowiedniego poziomu witamin i mikroelementów, a w razie potrzeby wesprzeć się suplementacją.