Jednym z najważniejszych dla skóry pierwiastków mineralnych pochodzących z diety jest cynk. Wchodzi on w skład bariery pomiędzy środowiskiem wewnętrznym a zewnętrznym organizmu oraz reguluje szereg procesów fizjologicznych. Aby mógł pełnić swoje funkcje, musi być codzienne spożywany z pokarmem, a w niektórych sytuacjach również poprzez suplementację.
Fizjologiczne znaczenie cynku
Cynk jest jednym z pierwiastków śladowych, jednak mimo zapotrzebowania wyrażanego w miligramach ma duże znaczenie dla całego organizmu. Bierze udział w powstawaniu DNA, tworzeniu białek oraz w procesach związanych ze wzrostem, rozwojem i dojrzewaniem organizmu, funkcjonowaniem układu odpornościowego, hormonalnego, czy zmysłów węchu i smaku. Ważna jest również rola cynku w utrzymaniu dobrej kondycji skóry. Pierwiastek ten wchodzi w skład głównych komórek tworzących zewnętrzną „powłokę” organizmu, czyli keratynocytów. Duże jego ilości znajdują się w mięśniach szkieletowych oraz kościach, które również kreują kształt ludzkiego ciała.
Zapotrzebowanie na cynk
Organizm osoby dorosłej, w zależności od wielu zmiennych, potrzebuje około 8 mg cynku dziennie w przypadku kobiet oraz 11 mg w przypadku mężczyzn. Szczegółowe rekomendacje odnośnie poziomu spożycia tego pierwiastka zależne są od etapu i tempa rozwoju organizmu, poziomu i rodzaju aktywności fizycznej, stanu odżywienia (np. biotyną, żelazem) i rodzaju diety, higieny stylu życia (np. poziomu spożycia alkoholu), czy stanu przewodu pokarmowego i efektywności przyswajania, a także stanów fizjologicznych, takich jak ciąża, laktacja, czy niektóre choroby. Do niedoborów może dojść na skutek zbyt niskiego poziomu spożycia mięs i podrobów, niektórych przetworów mlecznych i jaj, a także owoców morza, białej fasoli, kaszy gryczanej, ciecierzycy, nasion dyni, czy orzechów, w których obfituje omawiany minerał. Pamiętać należy, że podobnie jak w przypadku żelaza, odzwierzęce źródła cynku również są łatwiej przyswajalne. Negatywny wpływ na metabolizm cynku mogą mieć również pewne zaburzenia genetyczne oraz stany zapalne jelit.
Niedobór cynku a stan skóry
Uszczuplenie zapasów tego pierwiastka w organizmie może wiązać się z pogorszeniem jakości tkanek, które buduje, w tym skóry, a szczególnie naskórka. Jego niedobory mogą negatywnie wpływać na ryzyko wystąpienia oraz przebieg m.in. pelagry, rumienia nekrotycznego wędrującego, czy łysienia plackowatego. Ponadto osłabić mogą odpowiedź organizmu na uszkodzenia skóry i spowolnić gojenie ran. Kiedy dotychczasowa dieta nie jest w stanie zaspokoić zapotrzebowania oraz występują czynniki ograniczające wchłanianie, warto rozważyć wzbogacenie diety preparatem zawierającym cynk. Może się to okazać pomocne w przeciwdziałaniu zaburzeniom skórnym wywołanym niedoborem cynku, ale także innym objawom, do których zalicza się m.in. osłabienie układu odpornościowego, czy zaburzenia hormonalne.
